မိေအးထံုသည္ ဦးကြန္႔၏ မယားပါ သမီးျဖစ္သည္။ ဦးကြန္႔သည္ ပေထြးဆုိေသာ္လည္း ေအးထံုကို သမီးရင္းကဲ့သုိ႔ ခ်စ္သနားသည္။ ေအးထံုက အမည္ႏွင့္ လုိက္သည္။ ေအးေဆးသည္။ ထံုနန ႏွင့္ သူ႔ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္က မွာသည့္ အတုိင္း ေျပာသည့္ အတုိင္းသာ လုပ္တတ္၏။
“ဧည့္သည္ အတြက္ ခရားထဲ ေရေႏြးထည့္ခဲ့” ဟုေျပာလွ်င္ ေရေႏြးပဲ ထည့္လာ၏။ လက္ဖက္ေျခာက္ မခပ္။ “လက္ဖက္သုပ္လုိက္” ဆုိလွ်င္ လက္ဖက္ကိုခ်ည္း ဆီဆမ္း၊ ဆားျဖဴး၍ နယ္လာ၏။ ဘာအဆာမွ မပါ။ ဒီလုိ ထံုနန၊ ေအးေဆးၿပီး ႐ိုးရွာလြန္းသျဖင့္ ဦးကြန္႔က သနားသည္။ သမီးရင္းေလးႏွယ္ သံေယာဇဥ္ ႀကီးသည္။တစ္ေန႔ ဦးကြန္႔သည္ စိတ္တို ေဒါပြလ်က္
“ဟဲ့ မိေအးထံု၊ နင္မွန္မွန္ ေျပာစမ္း၊ အင္တုိင္းသာက ဒင္ႀကီးဆုိတဲ့ ေကာင္နဲ႔ ႀကိဳက္ေနတယ္ဆုိ။ ရြာေနာက္ေဖးက ေကာက္႐ိုးပံုေဘးမွာ ခ်ိန္းခ်ိန္းေတြ႔သတဲ့”
“မဟုတ္ေပါင္ေတာ္၊ ဘယ္ေကာင္ေတြက ကုန္းတုိက္လုိက္လဲ မသိဘူး”
“ဘယ္ေကာင္ေျပာေျပာ မဟုတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ဘာသံမွ မၾကားခ်င္ဘူး။ဘယ္သူ႔မွလဲ လက္မခံနဲ့၊ ဘယ္ေကာင္က ဘာေျပာေျပာ၊ ေခါင္းခါျပလုိက္၊ ၾကားလား”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့”
(၅) ရက္ခန္႔ အၾကာတြင္ ဒင္ႀကီးႏွင့္ ေအးထံု ခ်ိန္းေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိသို႔ ခ်ိန္းေတြ႔ရာတြင္ ဒင္ႀကီးက
“ေအးထံု နင့္ကို ငါေလ အာဗြား ေပးခ်င္တယ္။ နင္စိတ္ဆုိးမွာလား” ေအးထံုက ေခါင္းခါျပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒင္ႀကီးက ေအးထံု၏ ပါးေလးကို အာဗြား (ေမႊးေမႊး)ေပးလုိက္ေလ၏။
ေအးထံုက ရွက္စႏိုးျဖင့္ ေခါင္းေလး ငံု႔သြားရာ ဒင္ႀကီးက
“ေအးထံု နင္ ငါ့ကို စိတ္ဆုိးသြားလားဟင” ေအးထံုက ေခါင္းေလးကို ခါရမ္းျပလုိက္၏။ ဤတြင္ ဒင္ႀကီးက ေအးထံုအား အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ အာဗြား အာဗြား အာဗြား လုိက္သတည္း။
၀ါးႏြယ္ေျမ (ေျပေအး)
0 comments:
Post a Comment